خوشبختي

تقريبا همه مردم دنيا دنبال خوشبختي هستند ، اما كمتر كسي به آن ميرسد. يكي داشتن خانه بزرگ و ماشين مدل بالا را خوشبختي ميداند و يكي ديگر زن و يا شوهر زيبا و پولدار را خوشبختي تصور ميكند. يكي ديگر زندگي كردن مثل كشورهاي اروپايي را خوشبختي ميداند و ... هر كس توي دنيا معيارهايي براي خود دارد كه در طول زندگي دنبالش است. اما از نظر من داشتن خانه و ماشين و ... تعيين كننده خوشبختي نيست و معيار آرامش در زندگي نيست. خيلي ها در طول روز براي بدست آوردن خانه بزرگتر تلاش ميكنند و خيلي ها در اين راه رشوه ميگيرند،دروغ ميگويند،رياكاري ميكنند و ... آيا مي شود از هر طريقي به خوشبختي رسيد؟ اين افراد با اين كار خويش عذاب وجدان براي خود جمع ميكنند بطوريكه بعد از مدت كمي تلنباري از گناهان بر قلب آنان سنگيني ميكند و به اين طريق به جاي خوشبختي ، بدبختي و عذاب وجدان نتيجه ميگيرند! اما چرا؟ زيرا اين افراد در زندگي خويش خدا را در نظر ندارند. بعضي ها ميگويند ما ابتدا امكانات زندگي را جمع ميكنيم بعدا وقت زيادي پيدا ميكنيم و كاملا خدا پرست ميشويم! مشكل كار اينجاست كه بايد از همان اول خداپرست بود. اغلب فكر ميكنيم كه چون خيلي گرفتاريم پس موقتي ميتوان خدا را از ياد برد اما واقعيت اين است كه ما خيلي گرفتاريم چون خدا را در نظر نداريم. بدون خدا نميتوان خوشبخت شد. اين يك واقعيت غير قابل انكار است. زيرا خدا خالق ماست او خود ميداند كه چطوري ما را آفريده است. پس بيخود از بيراهه نرويم .بايد در بدست آوردن امكانات زندگي خدا را در نظر داشت در همه حال. اگر شما يك چهلم درآمدت را به نيازمندان ندهي و نمازهايت را به جا نياوري، يعني اينكه با خدا نيستي و در نظر داريد كه بعدا ( بعد از بدست آوردن امكانات زندگي !!) خداپرست شويد! شايد اين بعدا بعداها هيچوقت فراهم نشود و نيايد. چنين افرادي هيچوقت خوشبخت نميشوند. ما در زندگي خدا را در نظر نداريم به همين خاطر است كه خوشبخت نيستيم و آرامش نداريم. مقدار پول و امكانات بي اهميت است. ماديات بي ارزش تر و پست تر از آن است كه جاي خدا را در زندگي آدمي بگيرد. مثل اين است كه ما به جاي نهار و شام همه اش تخمه بخوريم؛صددر صد ويتامينهاي بدن ما تامين نشده و بعد از مدتي مريض ميشويم. خيلي از مردم موقعيت خوشبخت شدن را دارند ولي روحيه اش را ندارند و نميدانند كه موقعيتش را دارند (چون خدا را در زندگي در نظر ندارند). آرامش مثل پروانه اي است كه اگر زياد هول شويد و حركت كنيد ، نزديك شما نمي نشيند ؛ اما اگر هول نشويد و حرص نخوريد و زياد حركت نكنيد ، نزديك شما خواهد شد و حتي ممكن است روي شانه هاي شما هم بنشيند. شما همين حالا مي توانيد خوشبخت باشيد (با هر امكاناتي كه داريد كم يا زيادش اصلا مهم نيست) به شرطي كه خدا را وارد زندگي خويش كنيد و خداپرست شويد.

فكر گناه

بعضي ها فكر ميكنند كه فكر كردن به گناه چيز زياد مهمي نيست بلكه مهم انجام ندادن آن است.اما آنها اشتباه بزرگي ميكنند و با اين شيوه خود را دو دستي تقديم شيطان ميكنند، زيرا در واقع اين فكر كردن است كه وسوسه ميآورد و موجبات ارتكاب گناه را پيش ميآورد. اگر يوسف پيامبر به گناه فكر ميكرد و آن گناه را در فكر خويش مجسم ميكرد و ميگفت كه فكر كردن زياد مهم نيست ، به طور حتم مورد رحمت پروردگارش قرار نميگرفت. او نفسش را پاك پرورش داده بود و به همين خاطر توانست از امتحان الهي پيروز و سربلند بيرون آيد.به قول معروف از كوزه همان ترآود كه در آن است. اگر در كوزه آب باشد، آب بيرون ميدهد اما اگر چركاب باشد ، همان چركاب بيرون ميدهد. در مورد نفس آدمي هم چنين است. ما نميتوانيم از يك طرف فكر هر گناهي را در ذهن خويش مرور كنيم و از طرف ديگر در مرحله عمل پاك بمانيم. حتي اگر در مرحله عمل هم بخواهيم ،نميتوانيم پاك بمانيم. زيرا براي پاك ماندن بايد از همان اول جلوش را گرفت. هر چيزي را ببينيم ، بشنويم ، تصور كنيم ، اما در عين حال انتظار و ادعاي پاكي داشته باشيم ، به همين خاطر است كه مدام مرتكب گناه ميشويم و نميتوانيم در برابر شيطان مقاومت كنيم. اين يكي از حقه هاي كثيف شيطان ملعون است. يوسف چطوري از گناه دور ماند زيرا او قبلا حتي فكرشم نميكرد. اين خيلي مهم است ، او قبلا حتي فكر آن گناه را هم نيمكرد. به همين خاطر بود كه پاك ماند و عملا توانست شيطان را شكست دهد . اين مقدار پاكي و رشد نفس ماست كه موقعيت ما را نزد خدا مشخص ميكند . اگر به اندازه كافي نفس خويش را پرورش نداده باشيم ، نفس ما ضعيف خواهد بود و توانايي و شايستگي ورود به بهشت را نخواهيم نداشت. اين قانون خداست. خدا هم بر مبناي همين قانون قضاوت خواهد كرد . پس بايد حتي فكر گناه را هم نكرد. تو ميتواني از همين امروز افكار وسوسه انگيز را مردانه و به طور جدي بر خود تحريم كني . مطمئن باش بعد از مدتي اثرش را خواهيد ديد و مورد رحمت پروردگار خويش قرار خواهيد گرفت.اقامه نمازهاي پنجگانه تمرين عاليي است براي پاكي نفس . همه گناهها از وسوسه شروع ميشود. اگر شما هر چيزي را ببيني و تصور كني و بشنوي ؛ دو دستي كنترل خويش را به شياطين سپرده اي و خود را كامل در اختيار آنان قرار داده ايد و اين هم يعني بدبخت شدن براي هميشه.

[24:31] وقل للمؤمنت يغضضن من ابصرهن ويحفظن فروجهن ولا يبدين زينتهن الا ما ظهر منها وليضربن بخمرهن على جيوبهن ولا يبدين زينتهن الا لبعولتهن او ءابائهن او ءاباء بعولتهن او ابنائهن او ابناء بعولتهن او اخونهن او بني اخونهن او بني اخوتهن او نسائهن او ما ملكت ايمنهن او التبعين غير اولي الاربة من الرجال او الطفل الذين لم يظهروا على عورت النساء ولا يضربن بارجلهن ليعلم ما يخفين من زينتهن وتوبوا الى الله جميعا ايه المؤمنون لعلكم تفلحون

[24:31] و به زنان باايمان بگو که نگاه خود را مهار کنند و نجابت خود را حفظ نمايند و هيچ قسمتي از اندام خود را آشكار نكنند، مگر آنچه لازم است. بايد سينههاي خود را بپوشانند و اصول لباس پوشيدن را در حضور ديگران رعايت كنند، غير از شوهرانشان، پدارانشان، پدرشوهرانشان، پسرانشان، پسران شوهرانشان، برادرانشان، پسران برادرشان، پسران خواهرانشان، زنان ديگر و خدمتكاران يا كاركنان مرد كه ديگر تمايل جنسي ندارند، يا بچههايي كه بالغ نشدهاند. و هنگام راه رفتن طوري قدم برندارند تا برخي از اعضاي بدنشان را تكان دهند و نمايان سازند. همه شما به خدا توبه كنيد، اي ايمان آورندگان، باشد كه موفق شويد.*