ما خود انتخاب كرديم

شيطان بوسيله خدا تا روز قيامت اجازه داده شده است تا كه معناي زندگي را به طور موقتي بدزدد (7:27). سلطنت موقتي شيطان در روي زمين (2:30) را خودمان انتخاب كرديم . ما انسانها و جنها خودمان انتخاب كرديم كه شيطان به نمايش مغرورانه خود ادامه دهد (33:72). آنزمان (قبل از آمدن ما به اين دنيا) شيطان در مقابل خدا ايستاد و ادعاي خدايي بودن را در سر ميپروراند ما هم فريب شيطان را خورده و دنبال او راه افتاديم. اما خداي مهربان آزمايش اين دنيا را براي ما طراحي كرد تا كه ما دوباره به سمت او برگرديم و اين فرصت خوبي بود كه آن بخشنده ترين به ما اعطا كرد. حال با خودمان است كه شيطان را انتخاب كنيم و يا خدا را ؟ اگر خدا را انتخاب كنيم براي هميشه در بهشت جاودان او به سر خواهيم برد اما اگر شيطان را انتخاب كنيم تا ابد در عذاب و رنج به سر ميبريم. شيطان هميشه از راه خود دين ما را اغفال ميكند او ميداند كه بهترين راه اين است كه از همان خود دين استفاده كند به همين خاطر كتابهاي حديث و تالمود را بوجود آورد .بعد كه بوسيله كتابهاي حديث و تالمود دين را خراب كرد و توانست عده زيادي را از دين برنجاند و بگريزاند وارد مرحله جديدي شد اينبار بتهاي ديگري بوجود آورد اينبار مال دنيا ، مد ، ماده پرستي و ... را براي فريب انسانها استفاده كرد.در هر حالت او ول كن نيست و مدام به فريب ما مشغول است (7:17). تنها با يك سلاح ميتوان با او جنگيد و آن هم مدام در فكر خدا بودن است. ما بايد مدام در فكر خدا باشيم تا كه فريب شيطان را نخوريم به همين خاطر خداي مهربان ميفرمايد كه نماز را براي ياد من (نه كسي ديگر) به پا دار. بعد از مدتي شيطان راه چاره اي هم براي اين مورد پيدا كرد و آن هم اين بود كه به متدينين ياد مقدسين مثل عيسي و محمد و علي را جايگزين ياد خدا كرد و به اين طريق نام عيسي و محمد و علي را وارد نماز كرد به طوريكه متدينين در حال حاضر بدون شك 24 ساعته در فكر عيسي و محمد و علي هستند به اين طريق تمام راهها را بر انسانها بست و به همين خاطر است كه ما بايد هميشه در فكر خدا باشيم و نه كسي ديگر و خود را از چنگال شيطان برهانيم.

[19:44] اي پدر من، شيطان را پرستش نكن. شيطان عليه آن بخشنده ترين شورش كرده است.
[19:45] اي پدر من، مي ترسم كه مبادا تو از سوي بخشنده ترين سزاوار عذاب شوي، سپس همدست شيطان گردي.